Frikandel of frikadel?
Een welbekende discussie in de kroeg of in de voetbalkantine, of onderwerp van weddenschappen: de schrijfwijze van deze diepvriessnack: frikandel of frikadel. Ook de deskundigen zijn het er niet helemaal over eens. Het Groene Boekje kent enkel het woord frikadel, evenals de Spellingwijzer van Onze Taal. Simpel zou je zeggen; frikadel is juist, frikandel bestaat niet! Maar niets is minder. Frikandel bestaat namelijk wel degelijk. Taaladvies biedt uitkomst: het ligt eraan wat er bedoeld wordt.
Frikadel: Een frikadel is een soort van gehaktbal en stamt af van het Franse woord fricadelle (ofwel gehaktbal). Dit is weer wat anders dan een frikandel.
Frikandel: Een frikandel is een langwerpige ronde snack zoals we die kennen. De naamgeving is bedacht door Gerrit de Vries, een Nederlandse snackfabrikant uit de jaren ’50. Door meelgehalte in zijn snack mocht volgens de wet zijn snack niet meer refereren naar een gehaktbal, waarop de producten zijn gehaktbal een andere vorm gaf en een andere naam: frikandel.
Wat ons betreft zijn beide spellingen goed. Taalpuristen kiezen vaak voor frikadel, terwijl er in spreektaal (en ook de officiële spelling) frikandel voorschrijft. Waarschijnlijk bekt frikandel wat lekkerder. Of is het een verbastering van de verschillende vormen die gebruikt zijn. Frikandel of frikadel? Ons antwoord: ja, lekker!
